Güçlü bir konsept, güzel görseller ve özgün bir yürütmeyle, Still Wakes the Deep, akılda kalıcı bir deneyim yaratma araçlarına sahip, ancak daha önce denenmemiş bir şey sunamıyor. Mutantlarla dolu terk edilmiş petrol kulesinde her zaman korkutucudur, ancak gerçekten korkutucu değildir ve oyun kötü yapılmış diyemeyiz, aynı şekilde gerçekten sürükleyici de değildir. Tehlikeli 1975 yılı petrol kulesine kısa bir ziyarette bulunduğum için pişman değilim, ancak korku türü bazı etkileyici ve benzersiz rotalarda ilerlerken, Still Wakes the Deep biraz geçmişte sıkışmış gibi görünüyor.

Still Wakes the Deep, Kazu ve ekibinin ruhuna bakmaya çalışıyor ancak yeterince derine inemiyor. Etkileyici bir hikayesi olmadan, sonunda daha fazla soru işareti bırakan korkunç bir fikirle kalıyoruz.

“Şeytan” ve “Antarikha” gibi klasik korku filmlerinden ilham alan bir yürüme simülatörü Still Wakes the Deep, gerçekçilik ve korkunun kusursuz bir biçimde Kuzey Denizi’nde 1970’lerdeki petrol kulesine aktarıldığı yerdir.

Still Wakes The Deep belki uzun süre kalmayacak ancak tüm süre boyunca sizi kıskıvrak tutacak. Oyunda, klasik korku filmlerinden ilham aldığı açıkça hissedilir, “Yabancı” ve “Antarikha” gibi, ve bu ilhamın detaylı setler ve karakterlerde nasıl yansıtıldığını izlemekten keyif aldık. Bu belki de PS5’teki en sürükleyici oyun deneyimi değil, ancak The Chinese Room Beira D ve çok sayıda personeliyle sağlam bir temel atmış görünüyor ve gösterim biter bitmez sizi uzun süre etkisinde bırakacak.